Ζωή | Σοφία | Πνευματικότητα | Αφύπνιση
Η Αλληγορία του Μύστη & του Φιλόσοφου
Σημαντική Διδασκαλία για όποιον θέλει να Αφυπνιστεί!
Λέγεται ότι μια μέρα ο Αριστοτέλης περπατούσε στην παραλία πάνω κάτω κοντά στη θάλασσα πολύ προβληματισμένος, πολύ σοβαρός και σκεπτικός. Προσπαθούσε να λύσει ζητήματα σχετικά με την Ύπαρξη, την θέση μας μέσα στην Δημιουργία και τίποτα μα τίποτα δεν μπορούσε να του αποσπάσει την προσοχή. Ακόμα και Θεϊκές ποιήσεις όπως ο Ήλιος, ο Ουρανός, η Θάλασσα του ήταν αδιάφορα. Προβληματισμένος πήγαινε, προβληματισμένος επέστρεφε. Ξαφνικά εκεί που ήταν προσηλωμένος να βρει απαντήσεις, είδε έναν γέροντα ντυμένο στα λευκά που έκανε κάτι πολύ παράξενο. Ο γέροντας έφερνε νερό από τη θάλασσα με ένα μικρό κουταλάκι και το έριχνε σε μια μικρή τρύπα που είχε σκάψει στην όχθη. Στην αρχή ο Αριστοτέλης δεν έδωσε σημασία και συνέχισε να συλλογίζεται για το Σύμπαν και την Δημιουργία “Τι είναι όλο αυτό; Πώς ξεκίνησε; Υπήρχε από πάντα; Ποιος το δημιούργησε; Δημιουργήθηκε από κάποιον; Για ποιον λόγο υπάρχουν όλα αυτά; Έχει αρχή και τέλος όλο αυτό; Ποια η σχέση μας με αυτό;”. Σκεπτόμενος πήγαινε, πιο προβληματισμένος επέστρεφε, πέρα δώθε την παραλία. Κάθε φορά που περπατούσε την παραλία από άκρη σε άκρη έβλεπε τον γέροντα με υπερβάλλον ζήλο να επαναλαμβάνει την ίδια διαδικασία…έφερνε νερό από τη θάλασσα με ένα μικρό κουταλάκι και το έριχνε σε μια μικρή τρύπα που είχε σκάψει στην όχθη. Δεν ασχολήθηκε πολύ με αυτό, μέχρι που του προκάλεσε τόση αναστάτωση αλλά και ενδιαφέρον που ούτε και ένας άνθρωπος σαν τον Αριστοτέλη δεν μπορούσε να το αγνοήσει. “Μα τι κάνει ο γέροντας; Τόσο σοβαρό είναι αυτό που κάνει; Για ποιο λόγο τόσος ζήλος; Μήπως έχει τρελαθεί ο γέροντας;”, σκέφτηκε. Ήταν τόσο έντονη η διαδικασία του γέροντα που κατάφερε να βγάλει τον Αριστοτέλη από τους στοχασμούς του! Πλησίασε λοιπόν ο Αριστοτέλης και παρακολούθησε τον γέροντα για λίγη ώρα. Αλλά ο άντρας ήταν τόσο απορροφημένος που ο Αριστοτέλης άρχισε να περιεργάζεται: «Τι κάνει;». Δεν μπορούσε να συγκρατήσει τον εαυτό του ο γέροντας, ήταν απόλυτα απορροφημένος. Πήγαινε στη θάλασσα, γέμιζε το κουταλάκι του, έφερνε το νερό, το έβαζε στην τρύπα και πήγαινε ξανά.
Τελικά ο Αριστοτέλης είπε, “Περίμενε! Δεν θέλω να σε ενοχλήσω, αλλά τι κάνεις; Με έχεις κάνει τρομερά περίεργο.”
Ο γέροντας απάντησε: «Μην με ενοχλείς, είμαι πολύ προσηλωμένος σε αυτό που κάνω, μην μου αποσπάς την προσοχή».
Ο Αριστοτέλης απάντησε: «Το βλέπω ότι είσαι απασχολημένος…αλλά τι κάνεις;».
Ο γέροντας απάντησε: «Αυτό που κάνω είναι υψίστης σημασίας και δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις…μην με ενοχλείς σου είπα».
Ο Αριστοτέλης απάντησε: «Όχι μόνο είσαι τρομερά απασχολημένος, αλλά το θεωρείς και σοβαρό ε; Γέροντα έχεις τρελαθεί;».
Ο γέροντας απάντησε: «Θα γεμίσω αυτή την τρύπα με ολόκληρο τον ωκεανό».
Ο Αριστοτέλης, ακόμα και ο Αριστοτέλης…γέλασε και είπε, “Είσαι ανόητος! Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ. Απλώς είσαι τρελός και σπαταλάς τη ζωή σου! Κοίτα σε παρακαλώ την απεραντοσύνη του ωκεανού και τη μικρότητα της τρύπας που έσκαψες στην άμμο. Πιστεύεις ότι θα μπορέσεις να αδειάσεις τον ωκεανό σε αυτή την τρύπα και αυτό με ένα κουταλάκι του γλυκού; Είσαι απλά τρελός! Σταμάτα σε παρακαλώ. Πήγαινε σπίτι σου και ξεκουράσου γέροντα.”
Ο γέροντας γέλασε ακόμα πιο δυνατά από τον Αριστοτέλη, πέταξε το κουταλάκι στην άμμο και είπε: «Ναι, θα πάω σπίτι μου γιατί τελείωσε η δουλειά μου».
Ο Αριστοτέλης είπε: «Τι εννοείς τελείωσε; Άσε το να αδειάσεις τον ωκεανό στην τρύπα, εδώ δεν έχεις καταφέρει να γεμίσεις τουλάχιστον την τρύπα.»
Ο γέροντας απάντησε, “Κάνω ακριβώς ότι κάνεις και εσύ τόση ώρα πάνω κάτω στην παραλία και αυτό που κάνεις είναι ακόμα πιο ανόητο. Κοίταξε το κεφάλι σου, είναι μικρότερο από την τρύπα που έχω σκάψει. Κοίταξε το Θεϊκό, την Ύπαρξη, είναι πιο απέραντη ακόμα και από όλους τους ωκεανούς μέσα στην Ύπαρξη και σε όλους τους Κόσμους. Κοίταξε τις σκέψεις σου, είναι αυτές μεγαλύτερες από το κουταλάκι μου; Θα μπορέσεις ποτέ να καταλάβεις το Όλον με την σκέψη;» Ο γέροντας έφυγε γελώντας δυνατά και ξαφνικά λέγεται ότι εξαφανίστηκε από τα μάτια του Αριστοτέλη. Σίγουρα ο Αριστοτέλης συγκλόνιστηκε πάρα πολύ, αλλά η αλληγορία δεν μας λέει τι έκανε μετά ο Αριστοτέλης, μιας και το σημαντικότερο ήταν το μάθημα του γέροντα προς τον Αριστοτέλη.
Ο Γέροντας αυτός λέγεται ότι ήταν ο Ηράκλειτος!!!
Γεννιέται το ερώτημα αν μπορεί ο Ηράκλειτος και ο Αριστοτέλης να συναντήθηκαν και να μίλησαν μιας και ο Ηράκλειτος έζησε σε άλλη εποχή από τον Αριστοτέλη.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι ήταν το Πνεύμα του Ηρακλείτου που εμφανίστηκε για να διδάξει τον Αριστοτέλη.
Άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι απλά μια Αλληγορία μεταξύ δύο εντελώς διαφορετικών ανθρώπων. Μια Αλληγορία με τον Μύστη Ηράκλειτο και τον Φιλόσοφο Αριστοτέλη. Σκοπός της Αλληγορίας αυτής είναι ένα πολύ μεγάλο μήνυμα για την Διδασκαλία από τον Ηράκλειτο που έπρεπε να ειπωθεί και να καταγραφεί ώστε οι επόμενες γενιές να ξέρουν πως να προσεγγίσουν και να αγγίζουν το Θεϊκό. Καμία σημασία δεν έχει αν ιστορικά έλαβε μέρος η συνάντηση του Ηρακλείτου και του Αριστοτέλη.
Ο Ηράκλειτος ουσιαστικά μας αποκάλυψε ότι αν θες να ανακαλύψεις το Θεϊκό, να βρεις τις απαντήσεις για την ύπαρξή σου αλλά και για την Ύπαρξη την ίδια, μην χρησιμοποιήσεις την σκέψη. Δεν μπορείς με ένα εργαλείο περιορισμένο να κατανοήσεις το απεριόριστο. Αντιθέτως κοίτα γύρω σου, δες τον Ήλιο, τον Ουρανό, την Γη, την Θάλασσα, και όλη την Δημιουργία, Νιώσε, Βίωσε!
Μπορείς να απαντήσεις τέτοια ερωτήματα μέσω της σκέψης; Είναι αρκετές οι εικασίες της σκέψης ή είναι απόδειξη η σκέψη για να πιστοποιήσει την μία και μόνη Αρχή; Πώς να το εξηγήσεις όλο αυτό; Γιατί σκέφτεσαι λες και είναι κάτι έξω από σένα; Είσαι μέρος της και είναι μέρος σου. Αφέσου, νιώσε, βίωσε.
Πέτα το κεφάλι σε αυτήν την διαδικασία και μετά κοίτα τριγύρω σου, τα Πάντα! Όταν χρησιμοποιείς την σκέψη, είσαι περιορισμένος. Όταν παρατηρείς χωρίς την σκέψη, είσαι απεριόριστος. Η στενότητα της σκέψης σε περιορίζει. Κοίτα τα πάντα στην πλάση χωρίς σκέψη, χωρίς κριτική, χωρίς αξιολόγηση. Μην θεωρητικολογείς, ζήσε το…βίωσε το. Είναι τριγύρω σου, είναι παντού. Μόλις αντιληφθείς την ύπαρξη του λουλουδιού, της θάλασσας, των ανθρώπων και τα πάντα μέσα στην πλάση, θα αντιληφθείς και του γαλαξίες αλλά και το Θεϊκό και αυτό γιατί: Το Μικρό είναι μέρος του Μεγάλου. Το Μεγάλο αποτελείται από πολλά Μικρά.
Αν θεωρητικολογείς ότι υπάρχει Θεός, κάνεις λάθος.
Αν θεωρητικολογείς ότι δεν υπάρχει Θεός, πάλι λάθος κάνεις.
Ξέρεις αν υπάρχει ή αν δεν υπάρχει; Αν υπάρχει, πώς το ξέρεις; Αν δεν υπάρχει, πώς το βρήκες;
Η σκέψη δεν αποδεικνύει κάτι, απλά μόνο αδιάκοπα θεωρεί, νομίζει, πιστεύει και όλο αυτό χωρίς να γνωρίζει.
Όλοι επικοινωνούν θεωρίες αλλά κανείς δεν ξέρει, μα και όσοι το έχουν βιώσει δεν μπορούν να το μεταφέρουν με λόγια…γιατί για τους άλλους θα είναι απλά μια θεωρία για συζήτηση, δεν θα είναι βίωμα.
Ο καθένας θα πρέπει να το βρει μόνος του, θα πρέπει μόνος του να μπορέσει να ΔΕΙ την σύνδεσή του με το Θεϊκό…και τότε όλες οι εσωτερικές απαντήσεις απαντιούνται ή εξαφανίζονται!
Ο όρος Θεϊκό σημαίνει αυτό που ξεπερνάει τα ανθρώπινα όρια, όχι μόνο στο σώμα και στις δυνάμεις αλλά και την σκέψη.