Ζωή | Σοφία | Πνευματικότητα | Αφύπνιση
Ο Ξυλοκόπος & Ο Σοφός Άνδρας
Μια φορά σε ένα χωριό ζούσε ένας φτωχός που ήταν ξυλοκόπος. Πήγαινε κάθε μέρα στο δάσος για να κόψει ξύλα και να τα πουλήσει στην αγορά για να ζήσει. Τα έσοδά του από την πώληση των ξύλων ήταν πολύ χαμηλά.
Μια μέρα που έκοβε ξύλα σε ένα δάσος, είδε έναν Σοφό να διαλογίζεται. Πήγε κοντά στον Σοφό και κάθισε μπροστά του. Μετά από λίγο, όταν ο Σοφός άνοιξε τα μάτια του, ο ξυλοκόπος τον ρώτησε:
«Ω Σοφέ, είμαι πολύ φτωχός, σε παρακαλώ δώσε μου μια λύση στο πρόβλημά μου».
Ο Σοφός απάντησε: «Συνέχισε να προχωράς».
Ο ξυλοκόπος πίστεψε τα λόγια του Σοφού και άρχισε να προχωράει. Μετά από λίγο έφτασε σε ένα δάσος με σανταλόξυλο. Ο ξυλοκόπος γέμισε χαρά. Άρχισε να πουλά σανταλόξυλο στην αγορά και έγινε πλούσιος.
Μια μέρα, στις μέρες της ευημερίας του σκέφτηκε: “Ο Σοφός μου είπε να προχωρήσω παραπέρα και βρήκα το δάσος με το σανταλόξυλο. Πρέπει να πάω ξανά κοντά του. Ίσως μπορεί να με οδηγήσει σε κάτι πιο πολύτιμο.”
Σκεπτόμενος αυτό, ο ξυλοκόπος πήγε στο δάσος για να συναντήσει τον Σοφό. Ο Σοφός καθόταν βυθισμένος στο διαλογισμό. Μετά από λίγο, όταν άνοιξε τα μάτια του, ο ξυλοκόπος τον ρώτησε:
Ω Σοφέ, με τη συμβουλή σου βρήκα το δάσος γεμάτο σανταλόξυλο. Σε παρακαλώ, δώσε μου περισσότερες συμβουλές.
Ο Σοφός απάντησε πάλι: «Συνέχισε να προχωράς».
Ο ξυλοκόπος άκουσε τη συμβουλή του Σοφού και προχώρησε παρακάτω. Προχωρώντας λίγο πιο πέρα, βρήκε ένα χρυσωρυχείο. Τώρα ο ξυλοκόπος αφού πήρε χρυσό από τα ορυχεία έγινε πιο πλούσιος και συνέχισε να ζει τη ζωή του ευτυχισμένος.
Μετά από λίγο καιρό ο ξυλοκόπος σκέφτηκε τον Σοφό και πήγε στο δάσος να τον δει. Ο Σοφός καθόταν ήσυχος σε διαλογισμό. Ο ξυλοκόπος έκανε ξανά την ίδια ερώτηση και ο Σοφός απάντησε ξανά: «Συνέχισε να προχωράς».
Ο ξυλοκόπος άκουσε τη συμβουλή του Σοφού και προχώρησε. Αυτή τη φορά βρήκε διαμάντια, ρουμπίνια και μαργαριτάρια. Ο ξυλοκόπος έγινε πολύ πλούσιος και ευκατάστατος. Ζούσε μια ζωή μέσα σε όλες τις πολυτέλειες, αλλά μια μέρα σκέφτηκε: “Ο Σοφός ήξερε τόσα πολλά! Θα μπορούσε να ήταν ο ίδιος πλούσιος, αλλά δεν χρησιμοποίησε τίποτα από αυτά τα πολύτιμα πράγματα. Γιατί;”
Δεν μπορούσε να σκεφτεί κανέναν λόγο και τελικά αποφάσισε να επισκεφτεί τον Σοφό για άλλη μια φορά. Πήγε στο δάσος για να συναντήσει τον Σοφό και όταν τον συνάντησε, ρώτησε:
“Ω Σοφέ, μου είπες να προχωρήσω παρακάτω και μου είπες πού βρίσκεται ο πλούτος και η ευημερία, αλλά έχω μια ερώτηση που δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι. Πες μου, σε παρακαλώ, γιατί δεν επέλεξες να γίνεις πλούσιος έχοντας αυτά τα πράγματα ο ίδιος?”
Ο Σοφός απάντησε: “Αυτό που λες είναι σωστό, αλλά έχω προχωρήσει περισσότερο από ό,τι μπορείς να φανταστείς. Έχω προχωρήσει περισσότερο από τα διαμάντια και τα ρουμπίνια. Προχωρώντας, βρήκα μια τέτοια ευχαρίστηση σε σύγκριση με την οποία αυτά τα διαμάντια και τα ρουμπίνια είναι ίσα με τη λάσπη και τον πηλό. Έχω βρει αυτό το μοναδικό-ιδιαίτερο πράγμα!».
Ο ξυλοκόπος περιεργάστηκε πολύ τα λόγια του Σοφού και ρώτησε: “Τι είναι αυτό; Πες μου σε παρακαλώ!”
Ο Σοφός χαμογέλασε και απάντησε: “Βρήκα την Εσωτερική Ευτυχία, μέσω του διαλογισμού. Σε σύγκριση με την Εσωτερική Ευτυχία, ακόμα και οι μεγαλύτερες απολαύσεις του κόσμου γίνονται Ασήμαντες.”
Ακούγοντας αυτό, ο ξυλοκόπος έπεσε στα πόδια του Σοφού και είπε: “Πόσο ανόητος μπορώ να είμαι, έχεις έναν πλούτο Εσωτερικού Θησαυρού και σου ζητούσα συνέχεια βότσαλα και βράχους. Πες μου, σε παρακαλώ, πώς μπορώ να βρω αυτή την Εσωτερική Ευτυχία; Δεν ξέρω να διαλογίζομαι, σε παρακαλώ καθοδήγησέ με!».
Ο Σοφός είπε ότι αυτό είναι εύκολο! Είναι πολύ εύκολο να διαλογιστείς! Απλώς κάθισε αναπαυτικά και άρχισε να παρατηρείς τι συμβαίνει μέσα στο μυαλό σου. Αν υπάρχει κάποιο βίωμα-κάποιο προσωπικό γεγονός-εμπειρία, μην την κρατήσεις, αφησέ την να έρθει και αφησέ την να φύγει. Συνέχισε να παρακολουθείς τις σκέψεις σου μέχρι να ηρεμήσουν εντελώς. Όταν δεν υπάρχει πια καμία εμπειρία, δεν υπάρχουν σκέψεις, τότε θα είσαι σε κατάσταση διαλογισμού. Τότε δεν θα υπάρχει ούτε ο παρατηρητής ούτε ο παρατηρούμενος. Τότε θα υπάρχει μόνο ένα μηδέν και σε αυτό το Κενό του Μηδέν καίει η λυχνία της Πραγματοποίησης.
Ακούγοντας αυτό από τον Σοφό άνθρωπο, ο ξυλοκόπος κατάλαβε ότι η Αληθινή Ευτυχία δεν βρίσκεται στον εξωτερικό πλούτο και τις ανέσεις, αλλά μέσα μας, απλά πρέπει να τη βρούμε.
Στοχασμός Ιστορίας
Η Ιστορία του Σοφού και του Ξυλοκόπου μας μιλάει για την βαθύτερη και πραγματική χαρά που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος. Όλα τα υλικά αγαθά είναι καλά ως προς την χρήση τους, αλλά δεν μπορεί ο άνθρωπος μέσω αυτών να φτάσει στην Ολοκλήρωση. Πάντα κάτι θα του λείπει, πάντα κάτι θα θέλει να αποκτήσει για να έχει έστω κάποιες στιγμές ‘χαράς’, η οποία και αυτή θα ξεθυμάνει με την πάροδο του χρόνου όπως και με τα προηγούμενα ‘παιχνίδια-χαρές’ του.
Αυτό συμβαίνει γιατί η χαρά που μας δίνουν τα υλικά αγαθά είναι εξωτερικοί παράγοντες και όχι εσωτερικές κατακτήσεις-συνειδητοποιήσεις. Όσο ο άνθρωπος θα συνεχίσει να ζητάει ασταμάτητα προσπαθώντας να βρει την ευτυχία, θα χρειαστεί να περιμένει για πάντα, μιας και ποτέ κανένας εξωτερικός παράγοντας δεν θα του δώσει Ευτυχία, Γαλήνη, Υγεία, Αγάπη.
Ο τρόπος για να ξεκινήσει κάποιος να γεύεται το πως είναι να είσαι η Ευτυχία που ψάχνεις, πως είναι να είσαι η Γαλήνη που αναζητάς, πώς είναι να είσαι η Υγεία που επιθυμείς και πως είναι να είσαι η Αγάπη που λαχταράς, είναι ο Διαλογισμός. Η Ιστορία του Σοφού και του Ξυλοκόπου, μας κάνει να παρατηρήσουμε τους δύο χαρακτήρες της ιστορίας και την στάση τους προς την ζωή…τον Ξυλοκόπο που δεν σταματάει να ζητά και όλο θέλει περισσότερα για να μπορεί επαναλαμβανόμενα να βιώνει το μικρής χρονικής διάρκειας περιορισμένο αίσθημα της υλικής ευχαρίστησης και τον Σοφό που έχει σταματήσει να ψάχνει εδώ και εκεί για προσωρινή ευχαρίστηση κατανοώντας ότι τα υλικά είναι απλά πράγματα και μόνο κοιτώντας μέσα σου μπορείς “να βιώσεις και να βρεις”. Φτάνει μόνο μια απορία για να αλλάξει τον τρόπο ο Ξυλοκόπος.
Η Ευτυχία είναι εσωτερική υπόθεση, είναι μια κατάσταση του ‘μη επηρεαζόμενου από τον ψυχολογικό εαυτό’ Νου, ο οποίος επίσης δεν επηρεάζεται ούτε από εξωτερικά ερεθίσματα.